Het verhaal van deze twee broers is er één dat helaas regelmatig voorkomt in Kenia. Hun moeder is vrijwel direct na de geboorte van Daniel overleden. Omdat vader niet meer in beeld was, is de zorg voor de jongens destijds overgenomen door oma en oom Kiiru.In Kenia bestaan geen voorzieningen als pensioen en AOW. Dit betekent dat oma ondanks haar leeftijd gewoon moest blijven werken om voor de jongens te kunnen zorgen.
In 2014 is oma helaas overleden en ook de middelste broer Alex is in 2012 overleden vlak na ons bezoek aan hem. In 2012 troffen we Alex ernstig verzwakt aan en zijn met hem direct naar een dokter gegaan. Hij heeft toen medicijnen en gezonde voeding gekregen. Ook hebben we geregeld dat er vervolgonderzoeken zouden komen. Helaas heeft het niet mogen baten en is Alex twee weken na ons bezoek overleden aan de gevolgen van HIV en tuberculose, ziektes die in Nederland niet tot overlijden hoeven te leiden maar in een land als Kenia helaas wel. De zorg voor de twee broers wordt nu volledig gedragen door oom Kiiru.
Stichting Amani heeft het mogelijk gemaakt dat Daniël, inmiddels 20 jaar, de basisschool heeft af kunnen ronden en eind 2021 zijn middelbare school heeft afgerond. Naast deze schoolkosten heeft Stichting Amani ook zorg gedragen voor schoolschoenen, uniform en deelname aan lunchprogramma op school. Omdat de familie erg afgelegen woont, hebben we ook bijgedragen aan vervoerskosten. Op deze manier hoefde hij niet 3 uur per dag te lopen van huis naar school en weer terug. Daniel is zich nu aan het oriënteren wat hij wil gaan doen qua studie. In de tussentijd brengt hij de tijd door met ‘casual jobs’. We ondersteunen hem graag bij zijn vervolgstudie!
Zijn broer Pius (22 jaar) is helaas niet naar school geweest omdat hij moest werken op het land. Dankzij Stichting Amani heeft hij zijn rijbewijs behaald en een ‘boda boda’ in bruikleen gekregen zodat hij mensen en materiaal kan vervoeren en daarmee dus ook in eigen onderhoud te kunnen voorzien.
We ondersteunen oom en de twee broers verder met materiële zaken zoals goed schoeisel, laarzen etc. Verder hebben we getracht om voor hun een watertap-voorziening aan te laten leggen. Helaas is dit niet mogelijk gebleken vanwege het feit dat ze erg afgelegen wonen.
Oom Kiiru heeft geen vaste baan, maar probeert rond te komen met ‘casual jobs’. Hij zou erg geholpen zijn met een zaagmachine. Hiermee kan hij allerlei goed betaalde klussen krijgen en daarmee ontstaat ook voor hem een wat meer stabiel inkomen. We hopen deze wens in korte termijn in vervulling te mogen brengen!